Als er een baby wordt geboren, roept de verloskundige of dokter: ‘het is een meisje’ of: ‘het is een jongen’. Maar niet iedereen die als jongen is geboren, voelt zich van binnen een jongen. En niet iedereen die als meisje is geboren, voelt zich van binnen een meisje. Dit heet transgender. 

Het begrip ‘transgender’ kwam op in de jaren ’80 van de vorige eeuw in de Verenigde Staten. Het woord werd in het leven geroepen door mensen die zich niet konden identificeren met het geslacht dat hen bij de geboorte was toegekend.

Het is niet bekend hoeveel Nederlanders transgender zijn. Ze zetten dan geen medische- en/of juridische stappen en om die reden komen ze niet in de statistieken terecht. Een deel van de groep blijft daardoor verborgen. Soms leven transgenders jarenlang met een genderidentiteit die niet past bij hun biologische geslacht. Ze voelen zich van binnen niet de vrouw of de man waar hun omgeving hen wel voor aan ziet. Ze durven er niet voor uit te komen vanwege hun cultuur, religie of familie die bepaalde verwachtingen heeft.

Het is namelijk niet altijd makkelijk om naar buiten te brengen dat je transgender bent. Ook in 2021 zijn er nog veel mensen die dat niet kunnen accepteren. Dat is natuurlijk heel jammer, want iemand die in transitie zit heeft het vaak zwaar genoeg.

Sommige transgenders zijn ongelukkig met hun hele lichaam, andere met een aantal delen. Vaak zijn dat de geslachtsdelen zoals de vagina, borsten of penis. Zij kunnen ervoor kiezen een geslachtsveranderende operatie te ondergaan.

Sinds 1 juli 2014 maakt Artikel 28 in het Burgerlijk Wetboek, de Transgenderwet, de vrijheid van geslacht (zonder een geslachtsveranderende operatie te ondergaan) mogelijk. Mensen kunnen hun geslacht, zoals dat op de geboorteakte staat, wijzigen als zij dat willen. Daarvoor moeten zij in het bezit zijn van een geldige transgenderverklaring.

De vernieuwde Transgenderwet van 2014 stelt die laatste voorwaarde niet meer. Wél moet iemand nog altijd in het bezit zijn van een transgenderverklaring, afgegeven door ervaren deskundigen.

Van man naar vrouw

Voor transvrouwen (van man naar vrouw) bestaan de hormonale medicijnen uit anti-androgenen. Deze zorgen ervoor dat de productie van testosteron afneemt en oestrogenen, het vrouwelijke hormoon. De hormoonbehandeling duurt ongeveer twee jaar en zorgt ervoor dat mannelijke geslachtskenmerken langzaam verdwijnen en vrouwelijke kenmerken ontstaan.

Dat betekent dit dat de gezichtsbeharing afneemt, de stem niet zwaarder wordt en de groei van het lichaam (in de lengte) beperkt. Ook krijg je daardoor een zachtere huid, borstgroei, toenemende emotionaliteit en een veranderende vetverdeling in het lichaam.

Van vrouw naar man

Voor de transitie van vrouw naar man gebruiken transmannen het hormoon testosteron, om het vrouwelijke lichaam mannelijker te maken. Dat zorgt voor een lagere stem en er ontstaat meer haargroei op het gehele lichaam.

Soms wordt een middel gebruikt om de menstruele cyclus te onderdrukken. Daarnaast dragen zij vaak een binder, een strak hesje die ervoor zorgt dat de borsten niet meer zichtbaar zijn.

Wanneer?

Pas vanaf het aanbreken van de puberteit kan er gestart worden met een hormonale behandeling. Voor die tijd bestaat de hulp voornamelijk uit psychologische ondersteuning en het begeleiden van het kind of de jongere. Puberteitsremmers kunnen echter al eerder.

Je bent niet alleen

Als je je niet goed voelt of graag wilt praten, please do. Er zijn veeel meer mensen die zich hetzelfde voelen als jij. Praat met een vertrouwenspersoon, je beste vriend of vriendin of met de huisarts. You got this.